پارانویا و ابژه وحشت (2013)/ نوشته: رابرت واسکا /ترجمه: خشایار داودی فر

Paranoia and the Object of Dread(2013)
by: Robert Waska

در کارگاهی مربوط به سال 2011، مایکل فلدمن تحلیلگر برجسته کلاینی بحثی درباب اهمیت تحلیل انتقال اینجا و اکنون، تفسیر مربوط به گذشته و نقش آن در زندگی حاضر، پیش‌بینی پذیریِ عملی‌سازی در انتقال متقابل و چگونگی تاثیر کنش نمایی بر فهم ما از همانندسازی فرافکنانه در بیمار را مطرح کرد. این عناصر نحوه نگاه معاصر کلاینی را تشکیل می‌دهند. فلدمن در پاسخ به این سوال شرکت کنندگان که آیا این عوامل برای تمامی سطوح تشخیصی مناسب هستند یا خیر بسیار صریح بود. او معتقد بود شیوهء کلاینی معاصر، مخصوصاً آنچه اخیراً در لندن (شفر، 1997) انجام می‌شود، به معنای واقعی کلمه فرآیندی است که آدمی مایل به انجام آن است، فرآیندی برای انسانی که مایل است ادامه دهد، وارد عمل شود و انسان دیگری را درک کند که درون خود آشفته است. چنین فردی تلاش می‌کند تا فرآیند فرافکنی را بدون بازی کردن نقشی تکراری، تخریب‌گرانه و آشنا معنا دهد. سپس در سیری شامل آزمون و خطا تحلیلگر تفاسیر و مشاهدات خود از زندگی بیمار را به او ارائه می‌دهد تا دریابند که راهی جهت جایگزینی، تغییر و التیام الگوهای قابل پیش‌بینی و مخرب اضطراب، گناه، خشم، فقدان و چندپارگی وجود دارد.

فلدمن معتقد بود این فرآیند بدون درنظر گرفتن تشخیص یا طبقه‌بندی تنها به تمایل بیمار و تحلیلگر برای ادامه دادن به چیزی نیرومند و مهیج یا آشفته و گیج کننده ربط دارد.

اگر قصد مطالعه متن کامل مقاله را دارید می توانید با خرید این مقاله، فایل Pdf آن را در اختیار داشته باشید.