مقاله استفاده از ابژه (۱۹۶۹)، نوشته دونالد وینیکات/ مترجم: پریا نقی زاده/ ویراستار: عادله عزتی

The use of an object (1969) by D.W. Winnicott

در این مقاله می‌خواهم به موضوع استفاده از ابژه بپردازم. موضوع مرتبط با آن پیوند و ارتباط با ابژه است که تمام و کمال به آن پرداخته شده است. اما موضوع استفاده از ابژه به قدر کافی مورد بررسی یا حتی به طور خاص مورد مطالعه قرار نگرفته است.
این مقاله برخاسته از تجربۀ بالینی من و به طور مستقیم همراستا با سیر تحولی کار من است. مسلماً اینطور فکر نمی‌کنم که دیگران در جریان نحوۀ تحول ایده‌های من هستند. اما تمایل دارم به این نکته اشاره کنم که در کارهایم توالی خاصی وجود دارد و نظمی که در این توالی ممکن است به چشم بخورد، مربوط به سیر تحولی کار من است.
کار من در مورد پدیده‌ها و ابژه‌های انتقالی نسبتاً شناخته شده و برخاسته از مقالۀ «بررسی نوزادان در وضعیت تعیین شده» (وینیکات، 1941) است. بدیهی است که موضوع استفاده از ابژه با ظرفیت بازی در ارتباط است. اخیراً به موضوع بازی خلاق پرداخته‌ام (وینیکات، 1968a). مفهوم بازی خلاق به موضوع مورد بحث در این مقاله نزدیک است. همچنین، تحولی طبیعی برخاسته از نظرات من و همراستا با مفاهیم مربوط به محیط نگهدارنده ـ امری که به کشف خویشتن فرد کمک می‌کند ـ وجود دارد. کاستی در محیط تسهیل‌گر ، به اختلالات منشی می‌انجامد، امری که با ایجاد انواع مختلف خویشتن کاذب در ارتباط است. این امر نمایان‌گر شکست در شکل گیری خود و کشف خویشتن است. تمامی این موارد، تمرکز خاص من بر پدیده‌های انتقالی و مطالعات دقیقی را که در دسترس بالینگران قرار می‌گیرد، توضیح می‌دهد. این اطلاعات نشانگر ساخت تدریجی ظرفیت فرد برای بازی و ظرفیت یافتن دنیای «بیرونی» و سپس استفاده از آن به شکل مستقل و خودمختارانه است.

اگر قصد مطالعه متن کامل مقاله را دارید می توانید با خرید این مقاله، فایل Pdf آن را در اختیار داشته باشید.