مکانیسم های غیر تعبیری در درمان روانکاوی” چیزی بیشتر“  از تعبیر/ نویسنده: گروه مطالعه ی فرایند تغییر (دانیل استرن، لوییز ساندر، جرمی نائوم ، الکساندرا هریسون، کارلن لیونز-روث، الک مورگان، نادیا بروشویلر – استرن و ادوارد ترونیک) 1998/ مترجم: پارمیس احمدی زاده

Non-Interpretive Mechanisms in Psychoanalytic Therapy The ‘Something More’ Than Interpretation (1998) by The Process of Change Study Group , Daniel Stern , Louis Sander , Jeremy Nahum , Alexandra  Harrison , Karlen Lyons-Ruth , Alec Morgan , Nadia Bruschweiler-Stern and Edward Tronick

در حال حاضر عموما پذیرفته شده است که برای ایجاد تغییر درمانبخش، به چیزی بیشتر از تعبیر نیاز است. نویسندگان با استفاده یک رویکرد مبتنی بر مطالعات اخیر بر روی تعامل مادر- نوزاد  و سیستم های پویشی غیر خطی و رابطه  ی  آنها با نظریه های ذهن ،  بیان می کنند که این ” چیز بیشتر“  درون  فرایند بینادرونیتی و تعاملی نهفته است که باعث به وجود آنچه آنها به نام ” شناخت رابطه ای ضمنی “ می خوانند می شود. این حیطه ی عملی و رابطه ای، به لحاظ درون روانی متمایز از حیطه ی نمادین می باشد. در رابطه ی تحلیلی، این حیطه شامل لحظات بینادرونیتی است که بین تحلیل گر و بیمار رخ می دهند و می توانند سازمان های جدید را در درون ایجاد کنند، یا نه تنها رابطه بین کنشگر ها را مجددا سازماندهی کنند، بلکه از آن مهم تر، شناخت عملی ضمنی بیمار، یعنی سبک وی برای ارتباط با دیگران را نیز مجددا سازماندهی کنند. کیفیت خاص و نیز پیامدهای این لحظات  ( لحظات حال، ” لحظات ملاقات“ ) بر حسب یک فرایند توالی دار که به نام ” پیشروی“  می خوانند، مدل سازی شده است. مفاهیمی مثل رابطه ضمنی مشترک، انتقال و انتقال متقابل نیز در چهارچوب پارامتر های این نقطه نظر مورد بحث قرار  گرفته اند، که با سایر نظریه ها درباره رابطه و نیز با روانشناسی خویشتن فرق دارد. به طور خلاصه می توان گفت که کنش درمانبخش و قدرتمند در بطن شناخت رابطه ای ضمنی صورت می گیرد. نویسندگان بیان می کنند که  بخش زیادی از آنچه به عنوان تاثیر درمانبخش پایدار  در نظر گرفته شده است حاصل این گونه تغییرات در این حیطه ی رابطه ای بینادرونیتی  می باشند.

اگر قصد مطالعه متن کامل مقاله را دارید می توانید با خرید این مقاله، فایل Pdf آن را در اختیار داشته باشید.