مقاله تجربه تحلیلگر از تنهایی (۱۹۹۸) نوشته ساندرا بوچلر/ مترجم: پریا نقی زاده

The Analyst's Experience of Loneliness (1998) by Sandra Buechler

فروم-ریکمن (۱۹۵۹) در مقاله‌‌ای که پس از مرگش چاپ شد، به مشاهدات کورتالد از انزوا در ایستگاه هوایی گرینلند اشاره می‌کند. کورتالد (۱۹۳۲) این موضوع را مطرح می‌کند: «تنها کسانی که می‌توانند به سفر به قطب بروند، افرادی هستند که ذهنی فعال و با قدرت خلاقه زیاد دارند، کسانی که از استعداد ابتلا به بیماری عصبی و فرو رفتن در افکار منفی در امان هستند و کسانی که می‌توانند خود را با کارهایی مانند خواندن سرگرم کنند». فرض مقاله پیش رو این است که عادات ذهنی مورد نیاز برای تحمل تنهایی در سفر تحلیلی، به شکلی قابل ملاحظه مشابه وضعیت فوق است. در دنیای تصوری که نسبتاً در برابر اندیشه ورزی و اضطراب محافظت شده است و به واسطه مطالعات منتخب تحریک می‌شود و پرورش می‌یابد، زمینه‌ی تحمل تنهایی در کندوکاو تحلیلی فراهم می‌آید.
فروم ریکمن نسبت به ضرورت آگاهی تحلیل‌گر از تنهایی خود و اضطرابی که احتمالاً برمی‌انگیزد، به روشنی صحبت کرده است.

به نظر می‌رسد مشکل اصلی روان‌پزشک در درمان درمانجویانِ تنها، این است که او باید نسبت به نشانه‌های تنهایی یا ترس از تنهایی در خودش هشیار باشد و آنها را شناسایی کند تا در پذیرش بدونِ ترسِ تظاهرات تنهایی در درمانجو، تداخل ایجاد نشود. این موضوع مثلاً در مورد شرایطی صدق می‌کند که روان‌پزشک هرچقدر هم که تلاش می‌کند، متوجه معنای ارتباط سایکوتیک نمی‌شود. در این صورت ممکن است احساس کند که از «تجربه-ما» در ارتباط با مراجع خود محروم مانده است. ممکن است این محرومیت موجب برانگیختن احساس تنهایی یا ترس از تنهایی در درمانگر شود که به نوبه خود موجب نگرانی او می‌شود.

اگر قصد مطالعه متن کامل مقاله را دارید می توانید با خرید این مقاله، فایل Pdf آن را در اختیار داشته باشید.